Ένα ερώτημα που συχνά απασχολεί τα ζευγάρια λόγω των παρακάτω προβληματισμών:

• • Η έκθεση: για ένα θέμα πολύ προσωπικό, του καθένα ξεχωριστά και της ίδιας της σχέσης
  • Η αγωνία: να μην προκαλέσουν στεναχώρια με την ίδια την ανακοίνωση
  • Το άγχος για τις προσδοκίες των άλλων: το αίσθημα της ευθύνης που θα νιώσουν για την επιτυχία ή την αποτυχία
  • Ο φόβος: να μη βομβαρδιστούν από πολλές ερωτήσεις για το κάθε τους βήμα (αποτελέσματα εξετάσεων/ αιτίες υπογονιμότητας/ επιλογές θεραπευτικού πλάνου, κλπ)
  • Ο θυμός: αν ακούσουν πολλές συμβουλές επιτυχίας ή θετικής ψυχολογίας
  • Η ενοχή: αν τελικά δεν το μοιραστούν και «αφήσουν τους ανθρώπους αυτούς απ’ έξω»

Το είδος της σχέσης που έχουμε με το περιβάλλον μας, ο βαθμός δυσκολίας να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας αλλά και ο τρόπος προσέγγισης των κοντινών μας ανθρώπων παίζουν βασικό ρόλο στο αν τελικά επιλέγουμε να μιλήσουμε για την εμπειρία μας. Σε γενικές γραμμές, μια διακριτική στάση χωρίς πιεστικές ερωτήσεις και εκφράσεις άγχους, μπορεί να αποτελέσει μια θετική βάση στην υποστήριξη του ζευγαριού.

Κάθε ζευγάρι είναι σημαντικό να νιώθει ελεύθερο να οργανώσει και να πραγματοποιήσει τα βήματά του όπως αισθάνεται, απαντώντας το ίδιο στην ερώτηση «τι μας βοηθά;» και «πώς θέλουμε να το ζήσουμε;». Άλλωστε στο τέλος – πέρα από το πόσοι και ποιοι θα βρεθούν δίπλα του – παραμένει η δική του, μοναδική, προσωπική, ξεχωριστή εμπειρία.

Εύη Καλουτά

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια