Η σεξουαλική επαφή

είναι ένας από τους πολλούς τρόπους επαφής του ζευγαριού και συχνά καθρεφτίζει στοιχεία της γενικότερης αλληλεπίδρασής τους. Επηρεάζεται τόσο από τις φάσεις που βιώνει, αλλά και από την ψυχολογική κατάσταση του κάθε συντρόφου.

Ταυτόχρονα, το σεξ είναι και ένα μέσο έκφρασης της γονιμότητας. Είναι ο δρόμος που συμβολικά μεταφράζει το αποτέλεσμα της ένωσης, του έρωτα και της αγάπης. Όταν όμως ο δρόμος αυτός δεν καταλήγει στον επιθυμητό προορισμό, προκαλούνται συναισθηματικές αντιδράσεις και ενδέχεται

• σταδιακά η ερωτική επαφή να συνδεθεί απόλυτα με την απόκτηση παιδιού και να χάσει κάθε άλλο χαρακτήρα
• το ζευγάρι ή ένας από τους δύο συντρόφους, να αρχίσει να αποφεύγει την επαφή, η οποία ενοχοποιείται

Η αίσθηση ότι «το σεξ συμβαίνει» ή αντίστροφα ότι «αρχίζει να μη συμβαίνει», κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν ότι είναι έξω από τον έλεγχό τους. Και κάπως έτσι, μπορεί να έρθει η απομόνωση στο ζευγάρι, που νιώθει αδύναμο απέναντι στο κοινό μυστικό που υπάρχει στην ατμόσφαιρα. Στην περίπτωση που υπάρχουν σεξουαλικές δυσλειτουργίες, γίνεται δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ποια είναι η αιτία και ποιο το αποτέλεσμα.

Η επιλογή της εξωσωματικής

έρχεται σαν λύση, αλλά αντικαθιστά το δρόμο της σεξουαλικής επαφής. Αυτό μπορεί να είναι ταυτόχρονα ανακουφιστικό αλλά να προκαλεί και ένα αίσθημα θλίψης. Στη φάση αυτή, έχει σημασία να μην καταλήξει να ενοχοποιηθεί ούτε το σεξ, ούτε η σχέση, ούτε και κάποιος από τους 2 συντρόφους.

Ας μην ξεχνάμε

ότι η σεξουαλικότητα δεν είναι απαραίτητο να γίνει πεδίο θυσίας. Είναι ένα μέρος του εαυτού μας και της σχέσης μας που μπορούμε να φροντίσουμε ξεχωριστά, διατηρώντας όλους τους τρόπους που μας φέρνουν κοντά: το άγγιγμα, το φιλί, την αγκαλιά, την επικοινωνία, την επιθυμία να είμαστε μαζί – και έτσι.