Η εξωσωματική γονιμοποίηση ενδείκνυται ως αποκλειστική μέθοδος σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν διαπιστωμένα:
- κλειστές σάλπιγγες (από εκτομή, απολίνωση, απόφραξη κα)
- αζωοσπερμία και σοβαρή ολιγο-ασθενο-τερατοσπερμία.
Άλλες ενδείξεις για εφαρμογή εξωσωματικής γονιμοποίησης μπορεί να είναι:
- Σημαντικές διαταραχές στο σπέρμα
- Διαταραχές της ωοθηκικής λειτουργίας
- Αποτυχία επαναλαμβανόμενων σπερματεγχύσεων και άλλων ηπιότερων μεθόδων.
- Σε περιπτώσεις Δωρεάς Ωαρίων και Εμβρύων
- Αυξημένη ηλικία του ζευγαριού, ιδιαίτερα της γυναίκας
- Ανεξήγητη υπογονιμότητα μεγάλης χρονικής διάρκειας
- Η ανάγκη προεμφυτευτικής διάγνωσης, όταν οι γονείς φέρουν κάποια χρωμοσωμική ανωμαλία και είναι φορείς κληρονομικών ασθενειών (π.χ. Μεσογειακή Αναιμία).
- Σε περιπτώσεις παρένθετης μητρότητας
- Σε περιπτώσεις που ένας από τους συντρόφους πρόκειται να υποβληθεί σε θεραπείες ή επέμβαση που μπορεί να βλάψουν τη γονιμότητά του.
Σε κάθε περίπτωση, η θεραπεία με εξωσωματική γονιμοποίηση θα πρέπει να αποφασίζεται από το ζευγάρι, αφού ενημερωθεί ενδελεχώς από ειδικό της υποβοήθησης και εκτιμηθούν με αντικειμενικότητα τα πλεονεκτήματα και οι δυνατότητες της μεθόδου.
