Μαίρη Καραγιάννη, BSc, MSc, Κλινική Εμβρυολόγος

Η ενδοκυτταρική έγχυση σπέρματος ή μικρογονιμοποίηση (ICSI), εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο χώρο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής το 1992 και έκτοτε έδωσε την ευκαιρία σε εκατομμύρια ζευγάρια με ανδρική υπογονιμότητα να επιτύχουν μια εγκυμοσύνη και να ζήσουν την χαρά της μητρότητας και της πατρότητας. Παρά τα υψηλά ποσοστά γονιμoποίησης που παρατηρούνται με τη μέθοδο ICSI, υπάρχουν περιπτώσεις που παραμένουν χαμηλά. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα μελέτες φαίνεται ότι ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό είναι η αποτυχία ενεργοποίησης του ωαρίου.

Η ενεργοποίηση του ωαρίου είναι ένας καταρράκτης αντιδράσεων ο οποίος πυροδοτείται από την είσοδο του σπερματοζωαρίου το οποίο προκαλεί την ολοκλήρωση της ωρίμανσης του ωαρίου. Οι λόγοι αποτυχίας ενεργοποίησης μπορεί να οφείλονται είτε σε γυναικείο είτε σε ανδρικό παράγοντα. Για να βοηθήσουμε την διαδικασία της ενεργοποίησης σε περιπτώσεις που αυτή δεν επιτυγχάνεται έχουν προταθεί διάφοροι τρόποι, όπως ο μηχανικός, ο ηλεκτρικός και ο χημικός, οι οποίοι διεγείρουν την έναρξη της ενεργοποίησης του ωαρίου. Η πιο συνήθης μέθοδος για την τεχνητή ενεργοποίηση ωαρίου είναι η χημική μέθοδος κατά την οποία εφαρμόζεται ειδικό υλικό το οποίο διεγείρει την ενεργοποίηση του ωαρίου ώστε να επιτευχθεί γονιμοποίηση.

Σε μια προσπάθεια να μελετήσουμε αν η μέθοδος αυτή είναι ευεργετική σε περίπτωση σημαντικής ανδρικής υπογονιμότητας όπως βιοψία όρχεων και τερατοσπερμία σε δείγματα εκσπερμάτωσης, οργανώσαμε μια μελέτη με 62 περιστατικά κατά το διάστημα Νοέμβριος 2018-Νοέμβριος 2019.

Μετά από στατιστική ανάλυση παρατηρήθηκε μικρή τάση αύξησης των ποσοστών γονιμοποίησης χωρίς καμία στατιστικά σημαντική διαφορά στις ομάδες περιστατικών που μελετήσαμε.

Η μέθοδος της τεχνητής ενεργοποίησης των ωαρίων διεκδικεί ακόμα τη θέση της, μια και δεν έχει αποδειχθεί ακόμη το κλινικό της όφελος. Περισσότερες μελέτες και περισσότερα περιστατικά είναι απαραίτητα ώστε να διευκρινιστούν οι ομάδες ανθρώπων που έχουν όφελος από την εφαρμογή αυτής της μεθόδου.