Της Γλυκερίας Σαμολαδά, BSc, MSc, Σύμβουλος Γενετικής (ERC), Βιολόγος Μοριακής Κυτταρογενετικής.
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
ηγετική φυσιογνωμία στην Επανάσταση του 1821, γιoς του Κωνσταντή πρωταγωνιστή στα Ορλωφικά και πατέρας του Πάνου, του Κωνσταντίνου και του Ιωάννη (Γενναίος) που ήταν και οι ίδιοι στρατιωτικοί και αγωνιστές της Επανάστασης.
Αλέξανδρος Υψηλάντης
αρχηγός της Φιλικής Εταιρίας, αξιωματικός και αδελφός του Δημήτρη και του Νικόλαου που συμμετείχαν ως στρατιωτικοί στην Επανάσταση.
Ανδρέας Μιαούλης
ναύαρχος του 1821, πατέρας του Δημήτρη και του Ιωαάννη Μιαούλη. Ο Δημήτης Μιαούλης υπήρξε πλοίαρχος της Επανάστασης και ο αδελφός του, Ιωάννης υπηρέτησε ως αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού, όπως και ο γιος του Νικόλαος.
Έμπνευση, μύηση, μίμηση, “οικογενειοκρατεία” της εποχής ή μήπως κληρονομικότητα; Από πού προέρχεται η γενναιότητα; Μήπως υπάρχει τελικά και το Γονίδιο του Θάρρους;
Η ανάγνωση του DNA, επέτρεψε την αναζήτηση γενετικών δεδομένων που καθορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Σουηδοί ερευνητές εντόπισαν κύτταρα, τους OLM νευρώνες στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου, τα οποία καθορίζουν το πόσο δειλοί ή θαρραλέοι είμαστε. Το 2005, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Rutgers, αναγνώρισαν σημαντικό ρόλο στο γονίδιο της Σταθμίνης, STM1/ Stathmin Gene, για την ανάπτυξη της αίσθησης του φόβου. Και η έρευνα συνεχίζεται…
Όπως η ιστορία μας ορίζει και από όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, είναι σίγουρο πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουν τον κίνδυνο.
Η Ιστορία της Γενναιότητας αναφέρεται σε αυτούς που, μέτρησαν τον εχθρό και τον κίνδυνο χωρίς να τον υποτιμήσουν. Ένιωσαν το φόβο χωρίς να νικηθούν από αυτόν. Αναμετρήθηκαν μαζί του με δυνάμεις που συχνά αγνοούσαν την ύπαρξή τους!
Η Βιολογία της Γενναιότητας αναγνωρίζει το Πρότυπο, την Έμπνευση, τη Δύναμη της Πίστης στην Ιδέα, ως “μηχανισμό” που δεν χάνεται και δεν νικιέται. Και αν εντοπίζουμε κύτταρα, μοριακό μονοπάτι και πρωτεϊνες που εμπλέκονται, δεν είναι αυτά που ορίζουν τις επιλογές μας. Το ξεκαθαρίζει ο Αριστοτέλης στα Ηθικά «…όταν συνηθίζουμε στο φόβο ή στο θάρρος, άλλοι γίνονται ανδρείοι και άλλοι δειλοί… οι ενέργειές μας είναι τελικά αυτές που διαμορφώνουν το χαρακτήρα μας». Η ποιότητα των ενεργειών μας είναι αυτή που έχει σημασία και αυτές είναι που τελικά “γράφουν” την ιστορία μας.
Ο μηχανισμός, παραμένει ανίκητος. Το μονοπάτι του θάρρους, της Επανάστασης, της κάθε επανάστασης είναι πάντα επιλογή. Δεν υπάρχουν γονίδια που μας σπρώχνουν σε αυτό. Άλλωστε μόνος του καθένας θα το περπατήσει. Η Ελληνική Ιστορία, η δική μας εθνοτική κληρονομιά, είναι κληρονομιά ελευθερίας που γεννιέται μαζί με τα κύτταρά μας και μόνο όταν καλλιεργηθεί από γονείς, δασκάλους και πρότυπα θα βλαστήσει.
