Η σεξουαλικότητα είναι ένα θέμα που συνδέεται άμεσα με τη διαχείριση της υπογονιμότητας και επηρεάζεται από αυτή. Παράλληλα όμως, είναι συχνά και θέμα ταμπού, ακόμα και μέσα στην ίδια τη σχέση των ζευγαριών.
Η σεξουαλική επαφή είναι ένας από τους τρόπους επαφής του ζευγαριού και πολλές φορές καθρεφτίζει στοιχεία της ίδιας της σχέσης. Ως εκ τούτου, μπορεί να επηρεάζεται από τις φάσεις που αυτή περνά, αλλά φυσικά και από την ψυχολογική κατάσταση του καθενός ξεχωριστά.
Ταυτόχρονα, είναι κατά έναν τρόπο ένα μέσο έκφρασης της γονιμότητας. Είναι ο δρόμος μέσα από τον οποίο οι άνθρωποι ονειρεύονται να φτάσουν στις προσδοκίες τους και συμβολικά μεταφράζει το αποτέλεσμα της ένωσης, του έρωτα και της αγάπης. Όταν όμως ο δρόμος αυτός δεν καταλήγει στον επιθυμητό προορισμό, προκαλούνται συναισθηματικές αντιδράσεις και ενδέχεται
• σταδιακά δημιουργηθεί μια αποκλειστική σύνδεση της ερωτικής επαφής με την απόκτηση παιδιού και να χάσει οποιαδήποτε άλλη έννοια
• να υπάρχει η αποφυγή της επαφής, μιας και ενοχοποιείται για την αποτυχία
Η αίσθηση ότι «το σεξ συμβαίνει» ή αντίστροφα ότι «αρχίζει να μη συμβαίνει», του προσδίδει συχνά μια άλλη μορφή που είναι έξω από τον έλεγχο των συντρόφων. Και κάπως έτσι, είναι πιο εύκολο να αλλοιωθεί ο ρόλος της σεξουαλικότητας ή να έρθει η απομόνωση στο ζευγάρι που νιώθει αδύναμο απέναντι στο κοινό μυστικό που υπάρχει στην ατμόσφαιρα. Επίσης, οι διάφορες σεξουαλικές δυσλειτουργίες που ενδεχομένως υπάρχουν, έχουν μια αμφίδρομη σχέση με την υπογονιμότητα, αφού το καθένα είναι αιτία και αποτέλεσμα του άλλου.
Η επιλογή της εξωσωματικής αφενός έρχεται σαν λύση, αλλά αφετέρου αντικαθιστά το δρόμο της σεξουαλικής επαφής. Η διατήρηση των ισορροπιών δεν είναι πάντα εύκολη και σαφώς σχετίζεται με πολλά από τα χαρακτηριστικά και τα δεδομένα κάθε σχέσης.
Σε κάθε περίπτωση, η αποφυγή της ενοχοποίησης και της απόδοσης ευθύνης είναι πολύ βοηθητική, είτε αυτή αφορά στην ίδια τη σεξουαλική επαφή ή και τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Η έννοια της ευθύνης μπορεί να είναι πιο ουσιαστική και αποδοτική, όταν δεν κατηγορεί, αλλά αντίθετα κινητοποιεί για βοήθεια: του εαυτού/ της σχέσης/ της γονιμότητας.
Η σεξουαλικότητα δεν είναι απαραίτητο να γίνει πεδίο θυσίας. Είναι ένα μέρος του εαυτού μας και της σχέσης που μπορούμε να φροντίσουμε ξεχωριστά, διατηρώντας όλους τους τρόπους που μας φέρνουν κοντά: το άγγιγμα, το φιλί, την αγκαλιά, την επικοινωνία, την επιθυμία να είμαστε μαζί – και έτσι.
Εύη Καλλουτά
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
