Οι ενοχές είναι ένα αίσθημα που προκαλείται όταν θεωρούμε ότι έχουμε κάνει κάτι «λάθος» ή ότι κάποιο πρόβλημα έχει ως αφετηρία εμάς. Στην περίπτωση της υπογονιμότητας όμως, μπορούμε όντως να μιλήσουμε για αθώους και ενόχους; Και τι άραγε μπορεί να προσφέρει αυτό;

Ενοχές που άργησα να το ψάξω/ που άργησα να θελήσω παιδί/ που έχω ένα θέμα υγείας/ που μπορεί να δυσκολεύω το σύντροφό μου/ που μπορεί να στεναχωρήσω τους δικούς μου/ που μπορεί να έχω βλάψει στο παρελθόν τη γονιμότητά μου/ κλπ…

Συνήθως δεν εκφράζονται εύκολα στους άλλους και βιώνονται μοναχικά, δημιουργώντας μια δύσκολη προσωπική συναισθηματική κατάσταση. Αν όμως παρατηρήσουμε λίγο περισσότερο, θα δούμε ότι με τον τρόπο τους υπάρχουν στις πράξεις, στη διαχείριση και στην ίδια την επικοινωνία των συντρόφων.

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας ή και το σύντροφό μας αν νιώθει ενοχές;

Θα χρειαστεί να στρέψουμε την προσοχή μας σε εμάς τους ίδους και όχι μόνο στο θέμα της γονιμότητας. Η σχέση με τον εαυτό μας, η αυτοεικόνα μας και το πώς αντιλαμβανόμαστε την έννοια της ευθύνης, παίζουν καθοριστικό ρόλο στο πώς βιώνουμε την προσωπική μας συμμετοχή στα γεγονότα της ζωής. Με λιγότερη αυστηρότητα και με περισσότερη κατανόηση και αποδοχή, μπορούμε να είμαστε αληθινά υποστηρικτικοί προς κάθε κατεύθυνση.

Και πριν προλάβουμε να ονομάσουμε τις ενοχές «λάθος»/ «σωστό», ας δώσουμε λίγο χρόνο να καταλάβουμε τους βαθύτερους λόγους της παρουσίας τους. Ίσως ανακαλύψουμε ότι συνδέονται με άλλα συναισθήματα και όχι με την προσωπική μας δίκη.

Εύη Καλουτά
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια