Στις μέρες μας, ο αριθμός των γυναικών που έρχονται αντιμέτωπες με την προοπτική της ατεκνίας είναι αυξανόμενος και τα αίτια πολλαπλά. Η σύγχρονη γυναίκα διεκδικεί έναν πιο δυναμικό κοινωνικό ρόλο σε σχέση με το παρελθόν, καθώς σπουδάζει και επιδιώκει οικονομική ανεξαρτησία. Η προτεραιότητα στην επαγγελματική σταδιοδρομία την οδηγεί στο να περιορίσει στο ελάχιστο το χρόνο
αναζήτησης συντρόφου και ανάπτυξης μιας ουσιαστικής σχέσης. Επομένως, η δημιουργία οικογένειας μετατίθεται χρονικά. Παράλληλα, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καλύπτουν τα κενά συντροφικότητας που μοιραία δημιουργούνται από την πολυάσχολη ζωή, ενώ η χρήση αντισύλληψης έχει και αυτή το δικό της μερίδιο ευθύνης. Καλλιεργεί, παρά την καινοτόμο δράση της, την ψευδαίσθηση του απόλυτου ελέγχου της γονιμότητας. Τα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι ένα στα πέντε ζευγάρια βιώνουν δυσκολία σύλληψης, με το 40% των περιπτώσεων να αφορά τις γυναίκες. Εάν σε αυτά τα στατιστικά δεδομένα προσθέσουμε και τον παράγοντα της ηλικίας, τότε οι αριθμοί αυξάνονται ραγδαία, μια και η γυναικεία γονιμότητα είναι εξαιρετικά ευάλωτη στο χρόνο. Στον αντίποδα, η επιστήμη της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, στην οποία συχνά εναποτίθενται υπέρμετρες προσδοκίες, παραμένει αδύναμη στο να ξεπεράσει τις διαταραχές που προκαλεί ο παράγοντας της ηλικίας στη λειτουργία του ωαρίου. Η αποτελεσματικότητα των κύκλων εξωσωματικής γονιμοποίησης μειώνεται ραγδαία μετά την ηλικία των 40 και σχεδόν μηδενίζεται μετά τα 45 έτη.
Η πρόληψη φαίνεται να είναι η μόνη λύση. Πρόληψη σημαίνει δημιουργία οικογένειας πριν από τα 35 έτη. Στις περιπτώσεις που κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, τότε η κρυοσυντήρηση των ωαρίων σε ηλικίες υψηλής γονιμότητας προσφέρει μια ασφαλή επιλογή. Από το 2005, η επιστήμη έχει αναπτύξει τη μέθοδο της κρυοσυντήρησης ωαρίων και από τότε έχει αναγνωριστεί και επιβεβαιωθεί ως η μόνη επιλογή που προσφέρεται στη γυναίκα προκειμένου να προστατεύσει τη γονιμότητά της όταν αυτή απειλείται. Η κρυοσυντήρηση ωαρίων αφορά όλες τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν σημαντικά θέματα υγείας και πρόκειται να υποβληθούν σε τοξικές για τη γονιμότητά τους θεραπείες, καθώς και τις γυναίκες που μεταθέτουν τη δημιουργία οικογένειας στο χρόνο και επιθυμούν να αποδεσμεύσουν τη γονιμότητά τους από την επίδρασή του.
Πολλοί φορείς αναγνωρίζουν διεθνώς ότι τα νέα κοινωνικά δεδομένα δεν ευνοούν τη γυναίκα στην εκπλήρωση του βιολογικού της ρόλου και την έκφραση του ενστίκτου της αναπαραγωγής. Τελικά, όμως, πόσες γυναίκες είναι διατεθειμένες να θυσιάσουν τη μητρότητα για την καριέρα; Η σύγχρονη γυναίκα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται την υποστήριξη τόσο της κοινωνίας όσο και της επιστήμης προκειμένου να συνεχίσει να ενεργεί κοινωνικά, αλλά και να ικανοποιήσει την ανάγκη της για αναπαραγωγή και μητρότητα.
