Η ψυχολογία της υπογονιμότητας

Η υπογονιμότητα είναι ένα σωματικό – βιολογικό θέμα, με πολλές παράλληλα ψυχολογικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει πλέον αναγνωρίσει την υπογονιμότητα ως ασθένεια, η οποία επηρεάζει συναισθηματικά τον άνθρωπο αλλά και τη συντροφική σχέση που περνά τα δικά της στάδια βήμα προς βήμα:
Ξεκινώντας με τις πρώτες υποψίες δυσκολίας
προχωρώντας στη διαπίστωση και τη διάγνωση της υπογονιμότητας
και καταλήγοντας στην αναζήτηση λύσεων,
το ζευγάρι καλείται να διαχειριστεί πολυεπίπεδα την κατάσταση:
Η λύση της εξωσωματικής
δίνει την ελπίδα της αλλαγής και την ευκαιρία σε ένα μεγαλύτερο επίπεδο ελέγχου στην προσπάθεια. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα εξακολουθεί να είναι άγνωστο και έτσι το άγχος είναι παρόν σε όλη την πορεία. Οι εξετάσεις, η θεραπεία, τα χειρουργεία, η φροντίδα ψυχής και σώματος – όλα μαζί ενταγμένα σε μια καθημερινότητα με τις δικές της απαιτήσεις, διαμορφώνουν μια έντονη περίοδο για το ζευγάρι. Οι ισορροπίες που πρέπει να διατηρηθούν είναι 3, του κάθε συντρόφου αλλά και της ίδιας της σχέσης, επομένως είναι σημαντικό να μην υποτιμηθεί η υποστήριξη προς καμία κατεύθυνση.
Κάθε δυσκολία και κρίση στη ζωή
γίνεται πάντα αφορμή για να δούμε ακόμα βαθύτερα τον εαυτό μας και στην προκειμένη και τη σχέση μας. Μέσα σε κάθε εμπειρία που μας δοκιμάζει, δοκιμάζουμε και εμείς να επεξεργαστούμε περισσότερο τους φόβους μας, τα πιστεύω μας, τον τρόπο σκέψης μας, τη στάση μας στην ίδια τη ζωή συνολικά.