Συντροφική σχέση

Η σχέση και η πορεία της κατά τη διάρκεια της προσπάθειας, μας απασχολεί γιατί είναι και η ίδια παρούσα καθώς συμμετέχει και επηρεάζεται σαν ανεξάρτητος οργανισμός. Μπορεί να είναι η αφετηρία της προσπάθειας αλλά και η κινητήριος δύναμη για να υλοποιηθεί. Δεν παύει όμως να επιβαρύνεται και η ίδια με το φορτίο του άγχους, της δυσφορίας και της κούρασης των συντρόφων.
Φόβος και αγωνία μπορεί να εκφραστεί ακόμα και για την ίδια τη συνέχεια της σχέσης μετά «την τρικυμία της υπογονιμότητας». Στιγμές έντασης, εκτόνωσης, απομόνωσης αλλά ταυτόχρονα και επαφής, επικοινωνίας και τρυφερότητας μπορεί να εναλλάσσονται στην καθημερινότητα ενός ζευγαριού.
Η προσπάθεια για παιδί

μπορεί να ξεκινήσει σαν ένας όμορφος στόχος, αλλά και να καταλήξει σε μια επίπονη διαδικασία που κινδυνεύει να χαρακτηρίσει τη σχέση εξ ολοκλήρου. Όταν η απόκτηση παιδιού καλείται να επιβεβαιώσει το αν θα υπάρχει η ίδια η σχέση, όλη η προσπάθεια αποκτά έναν πιο αγχωτικό χαρακτήρα και το αποτέλεσμα μοιάζει ένας βαρύς και επικίνδυνος τίτλος. Σημαντικό μέρος της διαχείρισης αποτελεί ο εσωτερικός διαχωρισμός και η ξεκάθαρη αντίληψη
- της σχέσης
- του προβλήματος
- της αντιμετώπισης
- του στόχου
Έτσι, είναι πιο εύκολο να διατηρηθούν ισορροπίες και να μπορέσει το ζευγάρι να υποστηρίξει το καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του.
Πώς μπορεί να το υλοποιήσει στην πράξη

- Με επικοινωνία: ειλικρίνεια, σεβασμό, σταθερότητα και υπομονή
- Με αποδοχή: χωρίς κριτική και απορριπτική διάθεση
- Με επαφή: όχι μόνο λεκτικά αλλά και σωματικά
- Με αναζήτηση κοινής γραμμής: στις αποφάσεις και στη διαχείριση
- Με αλληλουποστήριξη: αμφίδρομου χαρακτήρα διότι και οι 2 σύντροφοι το έχουν ανάγκη
- Με αποφυγή των συγκρίσεων: κάθε ζευγάρι είναι μοναδικό
- Με τη σταθερή υπενθύμιση: ότι η σχέση χρειάζεται τη δική της φροντίδα, καθώς και αυτή προσπαθεί να μεγαλώσει