Οι στιγμές του θυμού στην πορεία της προσπάθειας
Η διάγνωση της υπογονιμότητας, από μόνη της αρκεί για να προκαλέσει μια σειρά δύσκολων συναισθημάτων που εκτονώνουν τη φυσική αντίδραση του ανθρώπου σε αυτό που συμβαίνει. Ένα από αυτά είναι και ο θυμός που άλλοτε τον βλέπουμε να εκδηλώνεται πιο έντονα και άλλοτε πιο μοναχικά – έως και ενοχικά. Ο θυμός συχνά αντιμετωπίζεται σαν ένα «κακό/λάθος» συναίσθημα που μας ταλαιπωρεί με την έντασή του. Παρόλα αυτά, πρέπει να θυμόμαστε ότι έχει και αυτός τη χρησιμότητά του, όπως όλα τα υπόλοιπα ανθρώπινα συναισθήματα.
Που απευθύνεται συνήθως ο θυμός
Στην τύχη, στη μοίρα, στον εαυτό μας, στο σύντροφό μας, σε αυτούς που μας φένουν τα άσχημα νέα, σε αυτούς που μας ρωτούν γιατί δεν έχουμε ακόμα παιδί, σε κάθε συμβουλή που ακούμε και δε βοηθάει, στο γιατί να συμβαίνει αυτό σε εμάς.
Πότε κάνει την εμφάνισή του
Μπορεί να είναι παρών από τις πρώτες προσπάθειες που δεν αποδίδουν, στη φάση της διάγνωσης της υπογονιμότητας, αλλά κατά τη διάρκεια της προσπάθειας.
Ποιος από τους 2 συντρόφους το νιώθει περισσότερο
Δεν υπάρχει κανόνας. Μπορεί ένας από τους 2 να έχει πιο έντονα την αντίδραση του θυμού λόγω προσωπικότητας/ δεδομένων/ συνθηκών, όπως επίσης μπορεί και οι 2 σύντροφοι ταυτόχρονα.
Πώς μπορούμε να εκφράζουμε το θυμό μας χωρίς να φέρνει πρόβλημα στη σχέση
Λόγω της έντασης που προκαλεί από τη φύση του, είναι σημαντικό να μην εκδηλώνεται επιθετικά μέσα στο ζευγάρι. Ο τρόπος έκφρασης που χρησιμοποιούμε παίζει τεράστιο ρόλο: διαφέρει το να πω «μου φταις εσύ» ή διάφορους προσωπικούς χαρακτηρισμούς, από το «είμαι θυμωμένος με αυτό που συμβαίνει». Επίσης, όταν ο θυμός είναι αποδεκτός και υπάρχει κατανόηση, είναι πιο πιθανό να καλυφθεί συντομότερα..
Πώς μπορούμε να το διαχειριστούμε
Όπως και σε κάθε συναίσθημα, η διαχείριση γίνεται πιο εύκολη όταν γνωρίζουμε το ρόλο που παίζει και την ανάγκη που εξυπηρετεί. Ο θυμός αποτελεί ένα μέρος της αντίδρασης σε κάτι που βιώνουμε ως δυσκολία/ απώλεια/ αλλαγή. Με τον τρόπο του, επίσης εκφράζει το αίσθημα της αδικίας. Στόχος είναι μέσα από την εκτόνωση αυτών των αντιδράσεων, να προχωρήσουμε πιο ομαλά προς την αποδοχή της νέας κατάστασης.
Προσοχή όμως...
Αν ο θυμός είναι έντονος και συνεχής, καταλήγοντας να παρεμποδίζει την ίδια την πορεία μας, πιθανόν χρειάζεται να δώσουμε περισσότερη προσοχή στις βαθύτερες ανάγκες μας και στο πώς αντιλαμβανόμαστε την έννοια της προσαρμογής. Πολλές φορές το αίσθημα δικαίου που βρίσκεται πίσω από το θυμό μπορεί να καταλήξει εγκλωβιστικό. Και εκεί που φαινομενικά παλεύει να μας δικαιώσει... να μη μας επιτρέπει να προχωρήσουμε στο μετά.