Όλα τα έμβια όντα διαθέτουν μηχανισμούς αυτοάμυνας και αυτοθεραπείας, όμως, οι μηχανισμοί αυτοί στον άνθρωπο έχουν εξασθενήσει στην πορεία της μακραίωνης εξέλιξης του πολιτισμού του. Αυτούς τους μηχανισμούς έρχεται να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει ο βελονισμός – ακίνδυνα, ολιστικά και χωρίς παρενέργειες.

Τι είναι ο βελονισμός;

Ο βελονισμός είναι μία θεραπευτική προσέγγιση για την αντιμετώπιση λειτουργικών ανατάξιμων παθήσεων, που επιτυγχάνεται με την εισαγωγή βελονών (από ατσάλι, χρυσό ή ασήμι) σε πολύ συγκεκριμένα σημεία του δέρματος. Πρόκειται για μία από τις αρχαιότερες επεμβατικές θεραπευτικές τεχνικές, η οποία επινοήθηκε πριν από 4.000 χρόνια στην Κίνα.

Στη Δύση άρχισε να διαδίδεται πριν από περίπου 160 χρόνια. Οι πρώτες σχετικές ανακοινώσεις έγιναν από τον Ολλανδό Jacobs de Bondt το 1658, τον Γερμανό Andreas Cleyer το 1686 και τον Σουηδό Engelbert Kampfer το 1712. Ο πρώτος Έλληνας γιατρός βελονιστής ήταν (τη δεκαετία του 1950) ο Αθηναίος Κωνσταντίνος Τράγκας.

Αποδείξεις από σχετικές Έρευνες

Έχει αποδειχθεί ότι ο βελονισμός προκαλεί έκλυση εγκεφαλινών και ενδορφινών από το νευρικό σύστημα και δρα στο ανθρώπινο σώμα, επηρεάζοντας ιδιαίτερα το αυτόνομο νευρικό σύστημα.

Βασική λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι η ρύθμιση των βιοηλεκτρικών δυνάμεων των μυών και των ενδοκρινών αδένων. Η ισορροπία κατανομής ιόντων μέσα και έξω από τις λείες μυϊκές ίνες είναι ουσιώδους σημασίας για τη διατήρηση των φυσικών λειτουργιών των σπλάχνων.

Ο βελονισμός έχει την ικανότητα να προκαλεί μεταβολές στο ηλεκτρικό δυναμικό της κυτταρικής μεμβράνης, επαναφέροντας την ισορροπία όταν αυτή έχει ανατραπεί από εσωτερικούς ή εξωτερικούς παράγοντες.

Στις εμπεριστατωμένες μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί διαπιστώθηκε  ότι ο βελονισμός:

• αντιμετωπίζει με επιτυχία σημαντικό αριθμό παθήσεων
• ενδείκνυται, κυρίως, όταν υπάρχει διαταραχή κάποιας λειτουργίας και λιγότερο σε περιπτώσεις σοβαρής δομικής βλάβης σε κάποιο όργανο ή σύστημα
• ως θεραπευτική τεχνική, δείχνει να βοηθά σε σημαντικό βαθμό σε πόνους (κεφαλαλγίες, ημικρανίες, πόνοι των άνω και κάτω άκρων, ισχιαλγία), σε ψυχοσωματικές παθήσεις, σε παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος (ανορεξία, υπερφαγία, υπερβολικό βάρος, διαταραχές εντέρου, δυσκοιλιότητα), σε σεξουαλικές διαταραχές, σε νευρολογικές παθήσεις, σε παθήσεις αγγείων (υπέρταση, υπόταση), σε παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος κ.α.

Ειδικά στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, ο βελονισμός δείχνει:

• να βελτιώνει την ανταπόκριση στη θεραπεία της υποβοηθούμενης γονιμοποίησης
• να αυξάνει την αιματική ροή στις ωοθήκες και στα άλλα όργανα του γεννητικού συστήματος
• να σταθεροποιεί τη λειτουργία του ενδοκρινικού συστήματος και
• να βελτιώνει τον ψυχισμό, παράγοντα που δείχνει να παίζει σημαντικό ρόλο στη σύλληψη.

Πώς βοηθάει ο βελονισμός στην εξωσωματική γονιμοποίηση; Πώς να πραγματοποιείται η θεραπεία του βελονισμού σ’ έναν κύκλο εξωσωματικής;

Για μία γυναίκα που ακολουθεί ένα πρόγραμμα εξωσωματικής γονιμοποίησης, ο βελονισμός συνιστάται να γίνεται μία έως δύο φορές την εβδομάδα, το διάστημα που διαρκεί η θεραπεία, μέχρι  τη λήψη των ωαρίων. Σημαντικό, επίσης, είναι να γίνει την ημέρα της εμβρυομεταφοράς, καθώς και δύο ημέρες μετά απ’ αυτήν.

Στόχος αυτής της προσέγγισης είναι να διατηρηθούν υψηλά τα επίπεδα αιμάτωσης και λειτουργίας τόσο των ωοθηκών, όσο και του ενδομητρίου όπου μεταφέρονται τα έμβρυα και παράλληλα να υπάρχει μία ψυχοσωματική ηρεμία στη γυναίκα καθ’ όλη τη διάρκεια της πολύτιμης προσπάθειάς της.

Για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, θα μπορούσε να υπάρχει μία προετοιμασία έναν με δύο μήνες πριν από τον κύκλο της εξωσωματικής.

Υπάρχουν κίνδυνοι;

Ένα από τα χαρακτηριστικά του βελονισμού είναι η παντελής έλλειψη παρενεργειών. Επίσης, δεν υπάρχει κίνδυνος υπερδοσολογίας, ενώ σε περιπτώσεις παράλληλης φαρμακευτικής αγωγής ο βελονισμός δείχνει να λειτουργεί σε συνέργεια με τα φάρμακα αυτά και όχι ανταγωνιστικά.